Ir al contenido principal

¿COMO HACERTE SABER?


¿COMO HACERTE SABER QUE SIEMPRE HAY TIEMPO?

QUE UNO SOLO TIENE QUE BUSCARLO Y DÁRSELO. 
QUE NADIE ESTABLECE NORMAS SALVO LA VIDA. 
QUE LA VIDA SIN CIERTAS NORMAS PIERDE FORMA 
QUE LA FORMA NO SE PIERDE CON ABRIRNOS. 
QUE ABRIRNOS NO ES AMAR INDISCRIMINADAMENTE. 
QUE NO ESTA PROHIBIDO AMAR. 
QUE TAMBIEN SE PUEDE ODIAR. 

¿COMO HACERTE SABER QUE NADIE ESTABLECE NORMAS? 

SALVO LA VIDA. 
QUE EL ODIO Y EL AMOR SON AFECTOS. 
QUE LA AGRESIÓN PORQUE SI, HIERE MUCHO. 
QUE LAS HERIDAS SE CIERRAN. 
QUE LAS PUERTAS NO DEBEN CERRARSE. 
QUE LA MAYOR PUERTA ES EL AFECTO. 
QUE LOS AFECTOS NOS DEFINEN. 
QUE DEFINIRSE NO ES REMAR CONTRA LA CORRIENTE. 
QUE NO CUANTO MÁS FUERTE SE HACE EL TRAZO MAS SE DIBUJA. 
QUE BUSCAR UN EQUILIBRIO NO IMPLICA SER TIBIO. 
QUE NEGAR PALABRAS IMPLICA ABRIR DISTANCIAS. 

QUE ENCONTRARSE ES MUY HERMOSO. 
QUE EL SEXO FORMA PARTE DE LO HERMOSO DE LA VIDA. 
QUE LA VIDA PARTE DEL SEXO. 
QUE EL PORQUÉ DE LOS NIÑOS TIENE UN PORQUÉ. 
QUE QUERER SABER DE ALGUIEN NO SOLO ES CURIOSIDAD. 
QUE QUERER SABER TODO DE TODOS ES CURIOSIDAD MALSANA. 
QUE NUNCA ESTÁ DE MAS AGRADECER. 
QUE LA AUTODETERMINACIÓN NO ES HACER LAS COSAS SOLO. 
QUE NADIE QUIERE ESTAR SOLO. 
QUE PARA NO ESTAR SOLO HAY QUE DAR.

QUE PARA DAR DEBIMOS RECIBIR ANTES .
QUE PARA QUE NOS DEN TAMBIÉN HAY QUE SABER PEDIR. 
QUE SABER PEDIR NO ES REGALARSE. 
QUE REGALARSE ES EN DEFINITIVA NO QUERERSE. 
QUE PARA QUE NOS QUIERAN DEBEMOS MOSTRAR QUIENES SOMOS. 
QUE PARA QUE ALGUIEN SEA, HAY QUE AYUDARLO. 
QUE AYUDAR ES PODER ALENTAR Y APOYAR. 
QUE ADULAR NO ES AYUDAR. 
QUE ADULAR ES TAN PERNICIOSO COMO DAR VUELTA LA CARA. 

QUE LAS COSAS CARA A CARA SON HONESTAS. 
QUE NADIE ES HONESTO PORQUE NO ROBA. 
QUE EL QUE ROBA NO ES LADRÓN POR PLACER. 
QUE CUANDO NO HAY PLACER EN HACER LAS COSAS, NO SE ESTÁ VIVIENDO. 
QUE PARA SENTIR LA VIDA NO HAY QUE OLVIDARSE QUE EXISTE LA MUERTE. 
QUE SE PUEDE ESTAR MUERTO EN VIDA. 

QUE SE SIENTE CON EL CUERPO Y LA MENTE. 
QUE CON LOS OIDOS SE ESCUCHA. 
QUE CUESTA SER SENSIBLES Y NO HERIRSE. 
QUE HERIRSE NO ES DESANGRARSE. 

QUE PARA NO SER HERIDOS LEVANTAMOS MUROS. 
QUE QUIEN SIEMBRA MUROS NO RECOGE NADA. 
QUE CASI TODOS SOMOS ALBAÑILES DE MUROS. 
QUE SERÍA MUCHO MEJOR CONSTRUIR PUENTES. 
QUE SOBRE ELLOS SE VA A LA OTRA ORILLA Y TAMBIÉN SE VUELVE. 
QUE VOLVER NO IMPLICA RETROCEDER. 
QUE RETROCEDER PUEDE SER TAMBIEN AVANZAR. 
QUE NO POR MUCHO AVANZAR SE AMANECE MAS CERCA DEL SOL. 

¿COMO HACERTE SABER, QUE NADIE ESTABLECE NORMAS ? 
SALVO LA VIDA

MARIO BENEDETTI

Comentarios

Entradas más populares de este blog

APOSTOLES- DISIPULOS Y TESTIGOS V-

SEGUNDO CIRCULO (los setenta) Al ver a la gente, sintió compasión de ellos, porque estaban angustiados y desvalidos, como ovejas que no tienen pastor. Dijo entonces a sus discípulos: Ciertamente la cosecha es mucha; pero los obreros son pocos. Por eso, pidan ustedes al dueño de la cosecha que mande trabajadores a recogerla. El maestro seguido por multitudes andaba, por senderos y caminos, aldeas, villas y ciudades, desde Galilea a Judá. Se sentaba en la roca y predicaba, se paraba en la sinagoga y hablaba, en el bote en el lago, sanando, aliviando la carga de los afligidos, y llevando la culpa de los pecadores del pueblo de Dios... Un día al monte a orar subió y el primer circulo creo, apóstoles los llamo, 12 recordando las tribus de Israel. Pero el maestro allí no se detuvo, a otros 72 llamo, discípulos del Dios vivo enviados como heraldos... De dos en dos los envió, sin sandalia extra o manto, sin bolsa de dinero, con el salario diario, recorrieron los caminos. Con poder sobre demoni

ROMANCERO GITANO(FRAGMENTO)

El romance es un poema característico de la tradición literaria española, ibérica e hispanoamericana compuesto usando la combinación métrica homónima. No debe confundirse con el subgénero narrativo de igual denominación.  El romance es un poema característico de la tradición oral, y se populariza en el siglo XV, en que se recogen por primera vez por escrito en romanceros. Los romances son generalmente poemas narrativos, con una gran variedad temática, según el gusto popular del momento y de cada lugar. Los romances se interpretan declamando, cantando o intercalando canto y declamación. Juan Chabás, el crítico y poeta levantino, escribía en una reseña la siguiente descripción: “Sangre roja y cuajada, heridas de infantil caligrafía, escriben el nombre del libro. En el equilibrio de gracia esbelta, tres negros girasoles de tinta china o de azabache de tirabuzón gitano sostienen el rótulo, húmedos de ternura, en un búcaro popular ue abre u boca de cerámica como una corola rizada de dompedr

A YUNUEN (Poema purepecha)

YUNUEN tiempu juchitichka noompesti jucheti male yunuencita tiempu juchitichka noompesti ji uarhiaka tiempu janostia para nirani uarhinia noochkani antarheska testamentu úntani lástima tata diosireni jurhasti p’intani yunuencita ka xánksini tsitianka chánksini jarhani pirechini ts’imi juátecha ts’iki xania triste erakuarhka pauani jauati ma tiempa enka ts’i uarhiaka nochkani ampuakia jurajkuni kurucha akumarha ampe ka arts’i uachecha no tekaantati ka niuatiksi ánchikuarhini maruteru isi. *********************** A YUNUÉN ¡hay que lástima me da verte así mi yunuencita! soy el lago que ha de morir mañana, tal vez mañana amaneciendo el sol no tenga donde retratar su luz. ya no hay peces y las garzas se van mi yunuencita, ya los patos volando dan su adiós, se acaba janitzio que era un poema y en el monte murió canela en flor. eres en sí mi guarecita, madre de todos mis hijos, lo que yo siento en el alma es cuando mueras sin remedio,