Ir al contenido principal

ORACION DEL TABERNACULO

PRIMER DIA

COMO LES COMENTE EL SÁBADO INICIO LA CUENTA REGRESIVA PARA EL RETIRO, ESE SÁBADO ANTES DE ESCRIBIR LA ENTRADA, ASISTÍ A UN ALBERGUE DE NIÑOS DE ESCASOS RECURSOS UBICADO EN LA CARRETERA A ALDAMA, JUSTO DESPUÉS DE LA ACADEMIA K9 DE LA POLICÍA, SENTÍA EN MI INTERIOR QUE ESE DÍA IBA A SER ESPECIAL, Y NO ME EQUIVOQUE:

-EN ESE LUGAR JUGANDO FÚTBOL CON ESOS NIÑOS Y NIÑAS, DESCUBRÍ Y VISLUMBRE EL AMOR DE DIOS , EL ROSTRO DE JESÚS EN ESOS NIÑOS, SENTÍ MUCHA PAZ A PESAR DE ESTAR ENCERRADO EN ESE LUGAR....

LLEGE A MI CASA Y ESCRIBÍ LA ENTRADA ANTERIOR Y ESCRIBIRÉ UNA CADA DÍA, COMO REGISTRO DE LO QUE ME PUEDA PASAR, PERO ESE SÁBADO NO HABÍA TRINANDO, LO MEJOR AUN ESTABA POR VENIR, EN EL GPO. DE JÓVENES DE LA SOLEDAD...

ASISTIMOS ALA LLAMADA ORACIÓN DEL TABERNÁCULO, - EN LA ANTIGUEDAD SE CITA EL TABERNÁCULO COMO EL LUGAR MAS SAGRADO DE ISRAEL, EN LA CAMINATA POR EL DESIERTO, SE ENCONTRABA EN LA TIENDA DONDE SE ENCONTRABA EL ARCA DE LA ALIANZA, Y ERA EL LUGAR SANTO EN EL CAMPAMENTO DE ISRAEL, DESPUÉS EN LA INSTRUCCIÓN DEL TEMPLO DE SALOMÓN, PASO A SER EL SANTO DE LOS SANTOS, Y PARA LA IGLESIA DE JESUCRISTO ESTE LUGAR SANTÍSIMO SE ENCUENTRA EN EL SAGRARIO, DONDE SE ENCUENTRA JESÚS-EUCARISTÍA.

FUE UN TRAYECTO PARECIDO A UN LABERINTO CON PRUEBAS Y PREGUNTAS, EN ESTE CAMINO , DEJAMOS NUESTROS PECADOS, HUMANIDAD, NOMBRES Y PASADO, PARA RECIBIR UNA NUEVA LUZ, FUE COMO LA PURIFICACION DE ANTAÑO PARA PODER ENTRAR AL SANTÍSIMO LUGAR, FUE LA CAPTACIÓN DEL MENSAJE, DE LA VISIÓN , DE LA PROFECÍA, FUE LA DESICION A UN COMPROMISO A SERVIR DENTRO Y FUERA DE LA IGLESIA, VIVIENDO EL EVANGELIO.

DEBO DECIRLES QUE EN ESA ORACIÓN EL ESPÍRITU SE MANIFESTÓ, HUBO UNCIONES DEL ESPÍRITU, CASI TODOS MIS HERMANOS ACEPTARON EL HABER SENTIDO "PRESENCIAS" ENTRE NOSOTROS, UN OLOR MUY AGRADABLE, DULCE, Y CLARO CADA UNO DE NOSOTROS, NOS ENTREGAMOS EN MANOS DEL ESPIRITU.

NO SE PODRIA EXPLICAR LO QUE SUCEDIO, SOLO LES DIRE QUE EN ESE MOMENTO SENTI TODO EL PESO DEL AMOR DE DIOS SOBRE MIS ESPALDAS, COMO SI EN ESE MOMENTO CARGARA YO SU CRUZ, O LA MIA PROPIA.

ACERTARE A DECIR QUE ACEPTAMOS EL RETO Y SOMOS 18 NUEVOS SOLDADOS AL SERVICIO DE CRISTO.

AL MEDIODIA DE ESTE DOMINGO, LA CAMIONETA FAMILIAR, SE DESCOMPUSO, EN EL CENTRO DE LA CIUDAD, YO NO ESTABA PRESENTE, LO QUE SIGUIO FUE UNA DISCUCION ENTORNO AL VEHICULO FAMILIAR, Y COMO HABRIAMOS DE TRAERLA A CASA, DESPUES DE UNA RISPIDA DISCUCION, SE DECIDIO REMOLCARLA POR NOSOTROS MISMOS, CLARO QUE SIN PERMISO DE LAS AUTORIDADES CORRESPONDIENTES, PODRIAMOS SUFRIR DE UNA MULTA, CON EL NERVIO DE LO QUE PASABA FUIMOS POR ELLA, LA REMOLCAMOS A CASA, DE ALGUNA MANERA SIENTO QUE ESTO FUE DELIBERADAMENTE PLANEADO POR "el", Y CONSIGUIO UNA DISPUTA Y UNA DISCUCION SIN SENTIDO, PERO AL FINAL DEL DIA, LA LECCION SE APRENDIO:

- NADIE PUEDE CONTRA UNA FAMILIA UNIDA... NI "el"....

DIOS LOS BENDIGA

Comentarios

Gloria dijo…
podrias mandarme detalladamente
esta oracion?
Anónimo dijo…
me podrias enviar la oracion del tabernaculo augusto a mi email bernardino_perez@hotmail.com

Entradas más populares de este blog

APOSTOLES- DISIPULOS Y TESTIGOS V-

SEGUNDO CIRCULO (los setenta) Al ver a la gente, sintió compasión de ellos, porque estaban angustiados y desvalidos, como ovejas que no tienen pastor. Dijo entonces a sus discípulos: Ciertamente la cosecha es mucha; pero los obreros son pocos. Por eso, pidan ustedes al dueño de la cosecha que mande trabajadores a recogerla. El maestro seguido por multitudes andaba, por senderos y caminos, aldeas, villas y ciudades, desde Galilea a Judá. Se sentaba en la roca y predicaba, se paraba en la sinagoga y hablaba, en el bote en el lago, sanando, aliviando la carga de los afligidos, y llevando la culpa de los pecadores del pueblo de Dios... Un día al monte a orar subió y el primer circulo creo, apóstoles los llamo, 12 recordando las tribus de Israel. Pero el maestro allí no se detuvo, a otros 72 llamo, discípulos del Dios vivo enviados como heraldos... De dos en dos los envió, sin sandalia extra o manto, sin bolsa de dinero, con el salario diario, recorrieron los caminos. Con poder sobre demoni

ROMANCERO GITANO(FRAGMENTO)

El romance es un poema característico de la tradición literaria española, ibérica e hispanoamericana compuesto usando la combinación métrica homónima. No debe confundirse con el subgénero narrativo de igual denominación.  El romance es un poema característico de la tradición oral, y se populariza en el siglo XV, en que se recogen por primera vez por escrito en romanceros. Los romances son generalmente poemas narrativos, con una gran variedad temática, según el gusto popular del momento y de cada lugar. Los romances se interpretan declamando, cantando o intercalando canto y declamación. Juan Chabás, el crítico y poeta levantino, escribía en una reseña la siguiente descripción: “Sangre roja y cuajada, heridas de infantil caligrafía, escriben el nombre del libro. En el equilibrio de gracia esbelta, tres negros girasoles de tinta china o de azabache de tirabuzón gitano sostienen el rótulo, húmedos de ternura, en un búcaro popular ue abre u boca de cerámica como una corola rizada de dompedr

A YUNUEN (Poema purepecha)

YUNUEN tiempu juchitichka noompesti jucheti male yunuencita tiempu juchitichka noompesti ji uarhiaka tiempu janostia para nirani uarhinia noochkani antarheska testamentu úntani lástima tata diosireni jurhasti p’intani yunuencita ka xánksini tsitianka chánksini jarhani pirechini ts’imi juátecha ts’iki xania triste erakuarhka pauani jauati ma tiempa enka ts’i uarhiaka nochkani ampuakia jurajkuni kurucha akumarha ampe ka arts’i uachecha no tekaantati ka niuatiksi ánchikuarhini maruteru isi. *********************** A YUNUÉN ¡hay que lástima me da verte así mi yunuencita! soy el lago que ha de morir mañana, tal vez mañana amaneciendo el sol no tenga donde retratar su luz. ya no hay peces y las garzas se van mi yunuencita, ya los patos volando dan su adiós, se acaba janitzio que era un poema y en el monte murió canela en flor. eres en sí mi guarecita, madre de todos mis hijos, lo que yo siento en el alma es cuando mueras sin remedio,